PSIAK W DOMU

Padaczka u psów – wszystko, co musisz wiedzieć

Drżenia mięśni, utrata świadomości, nienaturalne zachowanie psa – spore grono właścicieli psów boryka się z chorobami układu nerwowego swoich pupili. Spośród wielu schorzeń szczególną uwagę należy poświęcić chorobie jaką jest padaczka.

Padaczka, zwana inaczej epilepsją, to złożona choroba neurologiczna charakteryzująca się powtarzającymi się napadami drgawek, których przyczyną są nadmierne i gwałtowne wyładowania bioelektryczne w komórkach nerwowych.

Uznaje się, że padaczka to najczęściej spotykana choroba neurologiczna wśród psów.

Padaczka – przyczyny

Jak dotąd nie stwierdzono jednej, bezpośredniej przyczyny tego schorzenia.

Pośród czynników etiologicznych wymienia się guzy mózgu, zapalenia ośrodkowego układu nerwowego, zatrucia lekami, choroby zakaźne (np. nosówka) czy zmiany hormonalne. Jednak najczęstszym rodzajem padaczki jest padaczka nieznanego pochodzenia (idiopatyczna). Przypuszcza się, że w tym wypadku duże znaczenie mają predyspozycje genetyczne.

Przyszli właściciele czworonogów powinni być świadomi predyspozycji rasowych do występowania padaczki idiopatycznej. Na to schorzenie szczególnie narażone są rasy Beagle, Owczarek belgijski, Border collie, Golden retriever czy Labrador retriever.

Posiadanie pupila obarczonego chorobą neurologiczną wymaga wiele zaangażowania i szczególnej czujności.

Padaczka – przebieg

Ataki padaczkowe mogą przybierać różne formy. Od praktycznie niezauważalnych przez właściciela zmian w  zachowaniu zwierzęcia, subtelnego drżenia mięśni aż do silnych drgawek ogarniających całe ciało.

Zależnie od stopnia zaawansowania możemy rozróżnić ataki padaczkowe małe (petit mal) oraz duże (grand mal).

Petit mal to atak krótkotrwały, zwierzę zazwyczaj zachowuje przytomność, obserwuje się drgania mięśni kończyn i chwilowy bezwład kończyn. Po ataku pies szybko wraca do normalnej aktywności.

Grand mal charakteryzują intensywne skurcze obejmujące całe ciało zwierzęcia. Możemy zaobserwować nadmierne ślinienie, wymioty, niekontrolowane oddawanie moczu i kału.

Po przebytym ataku pies wykazuje objawy zmęczenia, niechęć do ruchu i apatię.

Każdy atak padaczkowy posiada trzy fazy:

Faza I (zwiastunowa, aura) – zwierzę zmienia swoje dotychczasowe zachowanie, staje się pobudzone lub wręcz przeciwnie, wycisza się i szuka spokojnych miejsc.

Faza II (atak właściwy, iktus) – może trwać od kilku sekund do kilkunastu minut.

Faza III (okres po ataku, post-iktus) – zależnie od wielkości ataku może trwać kilka minut aż do kilku dni w ciężkich przypadkach. Jest to czas powrotu do sprawności i świadomości.

Niezależnie od stopnia zaawansowania choroby naszego pupila, każdy atak przebiega według kolejno wymienionych faz.

Szczególne rodzaje zaburzeń padaczkowych.

Pierwszy z nich to stan padaczkowy. Jest to pewien rodzaj ataku padaczkowego charakteryzujący się wystąpieniem przedłużonego (powyżej 10 minut) ataku lub ataków powtarzających się co kilka sekund przy braku odzyskania świadomości. Jest to bezpośrednie zagrożenie życia pupila i koniecznie wymaga interwencji lekarza weterynarii.

Kolejny to atak typu gromadnego. Terminem tym nazywamy pojawienie się dwóch lub więcej ataków drgawek, o czasie trwania do kilku godzin lub dni, pomiędzy którymi dochodzi do odzyskania świadomości. Mimo łagodniejszego przebiegu niż stan padaczkowy nie wolno ich lekceważyć i należy zasięgnąć porady specjalisty.

Diagnostyka

Diagnostyka epilepsji nie opiera się tylko na wywiadzie lekarza weterynarii z właścicielem zwierzęcia, ale również na odpowiednich badaniach. Należy wykonać szczegółowe badanie krwi oraz moczu aby wykluczyć np. zatrucie zwierzęcia (czekoladą, glikolem), niedobór elektrolitów i witamin czy niski poziom cukru.

Rezonans magnetyczny czy tomografia komputerowa mogą ujawnić przyczyny wewnątrzczaszkowe, np. nowotwór.

Niestety, jak dotąd, nie opracowano testu w kierunku padaczki idiopatycznej, więc jedynymi wskazówkami dla specjalisty są predyspozycje rasowe oraz szczegółowy opis obserwacji właściciela. Zatem trafna diagnoza zależy w dużym stopniu od opiekuna zwierzęcia.

Kilka porad dla właścicieli czworonogów chorujących na padaczkę:

  1. Wysoka świadomość opiekuna to droga do sukcesu w procesie leczenia. Nie należy lekceważyć żadnych ataków, nawet tych najmniejszych. Lekarz weterynarii powinien nas dokładnie poinstruować jak postępować podczas ataku lub stanu padaczkowego!
  2. Konieczne jest bezwzględne przestrzeganie terapii farmakologicznej zalecanej przez lekarza. Absolutnie nie należy samodzielnie zmieniać dawek przepisanych leków ani „odstawiać” ich na własną rękę. Brak ataków padaczkowych czy zmiejszenie ich częstotliwości nie oznacza ustąpienia choroby.
  3. Po trzecie – cierpliwość, zaangażowanie i zapewnienie opieki choremu zwierzęciu. Często padaczka wywołuje większy strach, a czasem przerażenie, u opiekunów niż u samych podopiecznych. Pamiętajmy, że to na nas spoczywa obowiązek otoczenia właściwą opieką chorego zwierzęcia i prawidłowego reagowania w sytuacjach kryzysowych.

Autorka tekstu: Beata Sowa

Pokaż wiecej

Marta Adaśko

Absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prywatnie szczęśliwa właścicielka Neli, najpiękniejszej na świecie suczki w typie owczarka niemieckiego. Od dziecka cierpi na nieuleczalną miłość do zwierzaków.

Powiązanie artykuły

22 Comments

  1. Pingback: inferno slots
  2. Pingback: mirrorball slots
  3. Pingback: las vegas slots
  4. Pingback: cleopatra slots
  5. Pingback: gay chat text
  6. Pingback: chat with gay men
  7. Pingback: 1disappoint
  8. Mój pies miał ataki padaczki średnio co 6 tygodni. Po zabiegu kastracji nie ma ataków od około 2 lat. Nie wiem czy ma to ze sobą jakieś związki, tym niemniej tak taki fakt stwierdziłem.”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Back to top button